گازهای خالص
گازهای بی اثر(غیر آتشزا)
آرگون (Ar)
دی اکسید کربن (CO۲)
زنون (Xe)
کریپتون (Kr)
نیتروژن (N۲)
نئون (Ne)
هگزافلوراید گوگرد (SF۶)
هلیوم (He)
هوای خشک (ZA)
گازهای بی اثر یا غیر آتشزا به طور معمول با مواد ديگر واكنش نمي دهند و به اشتعال كمك نمي كنند ، موجودات زنده توانايي زنده ماندن در اين گازها را ندارند چرا که گازهاي بي اثر در دسته گازهای اختناق آور قرار می گیرند، زيرا در صورت نشت جايگزين هوا مي شوند. بنابراين سبب کاهش اکسیژن محیط شده و باعث خفگی می شوند.
گازهای آتشزا
اتان (C۲H۶)
اتیلن(C۲H۴)
اتیلن اکساید(C۲H۴O)
استیلن(C۲H۲)
ایزو بوتان(I-C۴)
ایزو پنتان(I-C۵)
پروپان(C۳H۸)
پروپیلن(C۳H۶)
سیلان(SIH۴)
متان(CH۴)
منواکسید کربن(CO)
نرمال بوتان(N-C۴)
نرمال پنتان(N-C۵)
هیدروژن(H۲)
هدروژن سولفاید(H۲S)
احتراق ، فرآيندي شيميايي مي باشد كه طي آن از شعله ، گرما آزاد مي شود. اين فرآيند خودپرور مي باشد ؛ به عبارت ديگر در صورت شروع شدن ، ادامه پيدا مي كند. جهت ايجاد احتراق سه چيز به طور همزمان بايد وجود داشته باشد :
۱- ماده سوختني؛ ۲- اكسيژن؛ ۳- منبع جرقه يا احتراق.
گازهای حاضر در این دسته عموما ترکیبات کربن دار بوده و به سبب تمایل بالا به مشتعل شدن در این دسته قرار گرفته اند. گازهای آتشزا در صورت مخلوط شدن با اكسيد كنندها و وجود منبع جرقه يا احتراق مناسب ، مشتعل مي شوند. افزايش دماي مخلوط گازهای قابل اشتعال و اكسيد كننده نيز مي تواند موجب احتراق شود. این دسته از گازها با توجه به دارا بودن آستانه اشتعال، با ترکیب با هوا (در درصدهای مشخص) بدون حضور شعله نیز می توانند مشتعل شوند.
گازهای سمی
اتیلن اکساید(C۲H۴O)
سولفور دی اکسید(SO۲)
منواکسید کربن(CO)
نیتریک اکساید(NO)
هیدروژن سولفاید(H۲S)
هیدروژن کلراید(HCL)
گازهای سمی نه تنها در محیط های صنعتی بلکه در طبیعت یافت می شود. عموما بی بو، بی رنگ و به طور کلی در بیشتر قسمت ها غیر قابل کشف توسط حس بویایی و بینایی انسان می باشند. استنشاق اين گازها به طور بالقوه حتي در غلظت هاي پايين می تواند سبب آسيب رساندن به سیستم تنفسی شده یا منجر به مرگ گردد.
گازهای خورنده
سولفور دی اکسید (SO۲)
نیتریک اکساید(NO)
هیدروژن سولفاید(H۲S)
هیدروژن کلراید(HCL)
اين گازها از لحاظ شيميايي با مواد ديگر واكنش مي دهند و باعث فرسايش مي شوند. همچنين ممكن است محصول این واکنش ها سمی باشند.
گازهای اکسید کننده
نتروز اکساید(N۲O)
نیتریک اکساید(NO)
اين گازها خود نمي سوزند ولي به عمل سوختن كمك مي كنند. با افزايش مقدار و نوع اكسيدكننده ها بسياري از اشيائي كه به طور طبيعي قابل اشتعال نيستند ، مي سوزند.
